Vanochtend om 8.30uur vertrokken uit Klamath Falls. We hadden een mooie route uitgestippeld. Als eerst hebben we een bezoek gebracht aan de lower Klamath refuge. Hier zitten heel veel vogels waaronder de american white pelican en in de winter bald eagles. Hierna zijn we door lava beds national monument gereden. Vanuit dit park hadden we een mooie route door de bergen via medicine lake gevonden. De weg begon meteen met grind en ging over in asfalt met heel veel gaten in de weg. Er stonden borden nomotorized vehicels after this point. We hebben deze borden wel gelezen maar gewoon zonder er bij na te denken door gereden. De weg ging over in een verharde zandweg en hoe hoger we kwamen hoe meer sneeuw er op de weg lag. We zeiden tegen elkaar 'we hebben Amerika voor ons zelf' want we waren deze weg nog niemand tegen gekomen. Eenmaal boven werd de weg een goede asfalt weg en in de verte zagen we medicine lake liggen. Na een paar kilometer afgedaald te hebben lag er in eens heel veel sneeuw op de weg. Even gas geven, maar dat pakte even anders uit. Na 3 meter zaten we vast en konden geen kant meer op. Zo eerst maar even een shaggie om na te denken wat er gebeurd is en hoe gaan we hier weer uit komen dacht Bas. Nancy was meteen zand achter de wielen aan het gooien. Geprobeerd om achteruit eruit te komen maar achteruit is achteruit Nancy. Dit wilde niet lukken. Ineens bedachten we om de kofferbak leeg te maken en we hadden nog een gallon water in de auto liggen. Eerst dit water achter de wielen gegooid en vervolgens de fles als schep gebruikt. Dit alles klinkt best raar als het buiten zo'n 30 graden is en tot de enkels in de sneeuw op je sandalen. Na ook nog een paar flessen cola achter de wielen leeg gegooid te hebben zijn we de sneeuw gaan verwijderen achter de wielen. Toen er weer zand op gegooid en nogmaals geprobeerd. Nancy achter het stuur en Bas aan de voorkant duwen. Na een paar keer de auto heen en weer bewogen te hebben kreeg hij grip en reed naar achteren. Eindelijk we zijn bevrijd uit deze benarde situatie. Dit alles werd door een hert aanschouwd dat een paar keer langs ons heen was gelopen. Toen moesten we dus de hele weg weer terug rijden en zo'n 100 mijl omrijden. Verder was het een mooie route en hebben veel gelachen. Aan het eind van de middag in Red Bluff aangekomen en het is hier heel erg heet (42 graden). We kunnen nog steeds niet geloven dat we vanochtend vast zaten in de sneeuw. Na even lekker bij Applebbees gegeten te hebben zijn we met de auto maar even door de wasstraat gereden, want die was best een beetje vies.

Groetjes Bas en Nancy